Mens me ventar

La meg sei nokre ord om det.

Først ventar me på å få begynna på skulen. Nokre år seinare ventar me på å få reisa over på ungdomsskulen, så er det vidaregåande etter det. Omtrent når det skjer, ventar me intenst på å få kjøpa alkoholen sjølv, komma inn på stader der alkohol vert konsumert, og gjerne å få køyra rundt i stygge raude dressar i stygge raude bilar for å gjera dumme ting. Då har du liksom kome ganske langt.

Deretter føl nokre år der ein ventar på å få kjøpa alle sortar alkohol, ein ventar i ulike tidsrom på ulike eksamenar, og gjerne ventar ein og på å finna den store kjærleiken. Og så vidare.

Eg er i ein livsfase som er sterkt prega av venting. Eg ventar på å få ein fast jobb, slik at eg kan kjøpa leiligheit og finna roen for nokre år. Eg ventar på å få avslutta utdanninga mi, og eg ventar på å få reisa til Trondheim for å praktisera i Her og nå. Dessutan ventar eg på at ein fabelaktig mann skal banka på døra mi.

Livet er det som skjer mens me planlegg alt anna, sa ein klok mann.