Tomheita etterpå

Me er gamle nok til å hugsa ein kvardag utan msn og mms, og me kjente til Cheerio lenge før den vart Tsjeriåu.
Likevel kan me bli 19 igjen på ein knips.

Denne våren er det fem år sidan eg var ferdig på Skogn folkehøgskule, og denne helga var det gjenforening.

Då kjem avskjeden alltid for brått.

Når ein har fått dei varmaste klemmane, lagt i dei beste fanga, sunge dei mest innhaldsrike songane, ete dei beste måltida, nytt den same gamle solnedgangen, sete i gapahuken som kjenner alle historiane frå før - så lenge at ein nesten må berast i seng, når ein har gått i dørene som hugsar alle gamle løyndomar, nytt stille stunder med gode menneske og ledd av dei same gamle vitsane omigjen - då kan ein ikkje gjera anna enn å spandera dei nødvendige tårene, og tenkja at enkelte ting i livet er komplett ubetalelege.